Cambodjaanse bruiloft

Filmpje bedankt OLV-lyceum Breda

Verslag dd 19-1-2016:
Jaja!! Daar istie weer! Ik ben weer in Siem Reap, Cambodja! Het doel van deze reis is werkzaamheden voor Stepping Stones Cambodja te doen (www.steppingstonescambodia.org ; Dankzij vooral Rachel hebben we weer een hele mooie website!! dit was een van mijn uitdagingen deze keer) , het bijwonen van de bruiloft van de oprichters van deze school en ..... verder lekker vakantie houden.

Ten eerste wil ik iedereen bedanken voor de belangstelling, ondersteuning en donaties. Vooral wil ik hier noemen:
* Homico voor de administratieve, algemene en financiële ondersteuning sinds de start van Stepping Stones.
* Olv-lyceum Breda. In 2014 en 2015 hebben zij sponsoracties gehouden tbv Stepping Stones. Van dit geld hebben we onder andere een generator en T-shirts voor de leraren kunnen kopen. Verder heeft OLV ermee ingestemd dat we het geld gebruiken voor de algemene kosten.
* Basisschool Effen. De kerstmarkt in 2014 hadden zij gedaan tbv Stepping Stones. Van de opbrengsten hiervan hebben we oa schermen gekocht. Ook zij hebben ermee ingestemd dat de rest mag worden gebruikt voor de algemene kosten.
* Persoonlijke ondersteuningen en donaties. Nogmaals iedereen bedankt die op wat voor manier ook de laatste jaren heeft geholpen met de werkzaamheden voor Stepping Stones.
* The Greenery. Mijn werkgever en collega's stellen mij in staat dit werk te doen en langer met verlof te kunnen gaan. Heel veel dank hiervoor.

En nu probeer ik een klein verslagje van deze reis te doen:
PP had me weer naar Schiphol gebracht. Bedankt PP! Vlucht naar Korea was goed.
Op de terugweg heb ik een hele dag in Seoul en ga ik deze stad bezoeken. Ik vervolg mijn vlucht naar Phnom Penh. Hier heb ik een mooi kamertje met balkon met uitzicht op de rivier. Het plan is goed uit te slapen en rond 12u op dooie gemakkie naar Siem Reap te reizen, zodat ik goed uitgerust ben als ik So en Rachel (oprichters van de school) na 3 jaar weer zie. Vorig jaar kon ik wegens prive omstandigheden niet en twee jaar geleden waren zij er niet omdat hun zoon (Noah) in Australie werd geboren. Het uitslapen loopt iets anders dan gepland. So moest voor de bruiloft nog wat regelen in Phnom Penh en had spontaan de nachtbus gepakt om mij te kunnen verrassen. Ik kreeg dus om 7u al een berichtje van hem: "waar ben je?". Voor het hotel zie ik hem weer. Een heel bijzonder moment. Hij zei dat hij mij op een leuke manier wilde verrassen en daarom de nachtbus had genomen. Ik zei hem dat het zeker een verrassing was, maar dat "leuke" er wel af kon. Meteen het ijs weer gebroken. We hebben namelijk nogal dezelfde humor en hebben daarna heel goed bij gepraat. Overdag langs wat instanties geweest omdat So en Rachel in Cambodja een ceremoniële bruiloft willen doen terwijl ze in Australië al getrouwd waren. Hier in Cambodja zoeken ze nl graag dingen om moeilijk over te doen om dan weer wat geld te kunnen vangen. Uiteindelijk is het via een vriend van een vriend allemaal goedgekomen. Onze tuctuc chauffeur was (hoe kan het ook weer anders) de broer van de onderdirecteur van de school. Wat rond gereden in Phnom Penh en naar het "Olympisch Stadion" geweest. Einde middag bus naar Siem Reap. Weg lijkt goed, mare na een tijdje ligt hij honderden kilometers open. Er is hier maar 1 weg, dus rijden ze gewoon over de openliggende weg. 's Avonds laat in gezellig hotelletje ingecheckt waar ik minimaal een week of drie zal blijven. Die drie weken zijn nu al om trouwens, dus zal het verslag maar eens wat minder uitgebreid maken.

Wat heb ik deze weken zoal gedaan: natuurlijk meteen Stepping Stones bezocht (en hierna nog vele malen) Het voelt heel goed hier weer te zijn en iedereen weer te zien. Een jongen die vanaf het begin was begonnen als studentleraar en nu inmiddels leraar is, vraagt tot wanneer ik blijf. Als ik zeg tot zeker de 20e januari, begint hij te juichen en geeft me een uitnodiging voor zijn bruiloft. De school ziet er nog mooier uit dan op de foto's die ik af en toe zie. Heel schoon, gestructureerd, veel groene beplanting en een hele rustige sfeer. De 1e dag dat ik er ben, is er geen school maar zijn er toch veel kinderen aan het spelen en in de bibliotheek aan het lezen. Kang (vanaf de start onderdirecteur, voorheen tuinder) kan het toch niet laten me meteen wat papieren te laten zien met de resultaten van de proefwerken en een maandelijks evaluatierapport van de leraren. De eerste vergaderingen hebben we ook weer gehad. Hierin heeft So aangegeven dat hij in april naar Australië emigreert. Hij blijft heel nauw bij de school betrokken en wil er twee keer per jaar zijn. Toch zullen ze nog wat zelfstandiger moeten gaan werken. Het aantal leerlingen is teruggelopen naar 500. Dit komt doordat de ouderen de school hebben afgemaakt of een baan hebben gevonden en niet iedereen kan blijven als student leraar. Waarschijnlijk komt er het volgende semester weer een grote lichting met kleuters.

De familie van Rachel (uit Australië) heb ik goed leren kennen. Het zoontje van So en Rachel, Noah is een heel leuk menneke en moet me van So "pa Ko" noemen. Ik trek veel met hen op deze dagen. Voor de familie van Rachel is het natuurlijk heel bijzonder en heftig wat er allemaal gebeurt. Oudjaar heb ik met hen en nog wat Australiërs gevierd. Ook was het goed Rob en Jo weer te zien. Een boerenkoppel uit Australië dat vanaf dag 1 bij de school is betrokken. Natuurlijk heb ik de hangmatjes bij de rijstvelden ook weer gevonden en tegenover mijn hotel is er een lekker zwembadje.

Kang heeft me een dag wat rondgereden en we hebben geluncht bij hem thuis met zijn leuke kids, zijn vrouw en schoonouders. Zijn dochter reed nog op het fietsje dat ik twee jaar geleden heb gegeven. Toen we aankwamen, zei ik dat we bij het verkeerde huis waren ;-) Trots dat hij was! Hij had altijd een houten huisje en heeft nu een stenen huis! De omgeving waar hij woont is heel erg veranderd. De school waar ik hier eerst vrijwilligerswerk deed is in dit gebied. De weg erheen was altijd een lange zandweg met houten huisjes. Nu is de weg helemaal verhard en worden er megahotels weggezet(ook zelfs een ziekenhuis). Dit geldt trouwens voor heel Siem Reap. Niet normaal wat er is gebouwd en wat men aan het bouwen is. Op dit moment komen er 3 miljoen toeristen per jaar (voor de oude Angkor tempels) en ze willen groeien naar 5 miljoen. Dit is de hoofdinkomstenbron van Cambodja.
Kang zit nu ook op de universiteit! Het deed hem altijd zeer dat onze leraren en student leraren naar de universiteit gingen (van sponsorgeld!) terwijl hij een lagere opleiding volgde. De eersten van onze school hebben de universiteit nu afgerond. We lopen nu tegen een "probleem" aan. Stepping Stones staat inmiddels hoog aangeschreven en er worden mensen van school weggetrokken. De hotels hebben graag mensen van onze school en er werken zelfs al mensen op het vliegveld. Ik hoorde dat Australische vrijwilligers op het vliegveld zelfs hadden ingecheckt bij iemand van Stepping Stones. Dit hoop ik ook nog weleens mee te maken. Ben hier ooit een keer helemaal alleen aangekomen en kende niemand. Als je dan uiteindelijk een keer weggaat en op het vliegveld incheckt bij iemand van een school die je mede hebt opgericht is de cirkel redelijk rond.... Aan de andere kant hoeft het "probleem" van de mensen die de school verlaten, natuurlijk geen probleem te zijn. De mensen die weggaan, zijn goede voorbeelden voor anderen en een natuurlijk verloop in personeel hoeft ook helemaal niet verkeerd te zijn.

De bruiloft was een hele bijzondere gebeurtenis. So had me gevraagd een van de 3 bruidegomsmaten te zijn. Ik werd 's morgens om 04.30u opgehaald met de taxi voor de bruiloft op school. Om 5 uur ging de muziek al knoerhard aan. ("magtie wa harder!",was hier niet nodig) Tijdens de dag 4x omgekleed in traditionele kleding. Het begon met een parade over straat. Hierbij werd veel gezongen en gedanst. Daarna de haar knip ceremonie. Vervolgens ceremonie bij monnik en hierna met de ouderen uit de communie en de familie. Alles gaat heel serieus, mare aan de andere kant wordt er ook veel gelachen. Tijdens 1 ceremonie moesten er bloemetjes over So en Rachel worden gegooid. Bloemetjes werden op een gegeven moment takken en we werden nog bekogeld door de oude vrouwen in het dorp. 's Middags was het feest en moesten wij als bruidegomsmaten iedereen verwelkomen. Op dat moment waren de Cambodjanen nog heel verlegen, mare daarna gaan ze eten en DRINKEN. Na een tijdje willen ze allemaal proosten (djolmoi!) en wordt er gedanst. Jaja, zelfs ome Ko op de dansvloer! 's Avonds was er nog een etentje in de stad. Voor de moeder van So was dit volgens mij de eerste keer dat ze in de stad kwam. Het wederzijds respect tussen de families was heel mooi om te zien.

Patrick en Danielle uit Breda zijn geëmigreerd naar Cambodja. Het is goed om te zien hoe zij hun draai hier helemaal hebben gevonden. Hun stichting Diakam (wordt ook door Homico ondersteund) heb ik mogen bezoeken. Mede door hun vrijwilligster Marijke hebben zij een hele nette bibliotheek die aansluit op de Engelse lees van de stichting waarmee ze samenwerken. We gaan kijken hoe Stepping Stones en hun stichting wat van elkaar kunnen leren.

Met Kang en So ben ik aan het kijken voor een hekwerk om de school. Eerst natuurlijk gemeten en bepaald waar de poorten komen.Het was best een item welk stuk grond nu van de school was en niet. Vervolgens hebben we op internet wat voorbeelden opgezocht. Met Kang heb ik meerdere bedrijven bezocht en om offertes gevraagd. Door de taalbarrière valt het allemaal niet mee. Ben 100% afhankelijk van Kang.
Nog best een lastig en duur project. Wordt vervolgd....
De tweede bruiloft ben ik ook doorgekomen. Hier was ik "slechts" gast en kon wat meer bierkes kantelen. Voelt goed om gewoon 1 van het clubje van Stepping Stones te zijn dan. De mensen beseffen trouwens ook heel goed wat Stepping Stones betekent voor de kinderen en dat deze school hen echt eens kans geeft. So staat heel hoog aangeschreven in het dorp. 's Avonds had ik nog een etentje met Nederlandse (oud)collega's/vrinden. De andere dag had ik mijn vertraagde jetlag....

Deze week werk ik veel met Rachel en later ook met Seav (werkt inmiddels op het vliegveld en nog parttime op school). Rachel's hele familie is nu weg en ik wilde haar tijdens die periode niet belasten met dingen voor de school. We bekijken hoe we de (financiële) administratie gemakkelijker en overzichtelijker kunnen maken. Ook worden deze week 300 brieven teruggeschreven naar de brugklassers van het OLV-lyceum in Breda. Die hadden mij nl persoonlijke brieven meegegeven voor de kinderen van school. Ze waren allemaal heel blij met de persoonlijke brief en maakten serieus werk van de brief terug. Verder zou ik graag de website van Stepping Stones weer online hebben. En dat is gelukt! Daarom vond ik dat mijn eigen site nu niet achter kon blijven.

Al met al nog genoeg werk allemaal dus....... De laatste week blijf ik nog hier als het werk nog niet klaar is of ga anders misschien nog even reizen. Ik zie wel...

Ik zag vanmorgen op mijn tablet links bovenin "-7°" staan..... Volgens mij staat hij nog op Nederland. Rot voor jullie zeg...

Ik weet zeker dat ik dingen vergeten ben, maar hopelijk heb ik toch een redelijk beeld geschetst van wat ik hier zoal doe. Mochten er vragen of opmerkingen zijn dan hoor ik dat graag! Enne stel dat iemand spontaan wat zou willen doneren.....
NL38RABO 0376518936 tnv Homico inzake Stepping Stones.

Akon Cheran! / Bedankt!

Groet Ko

O ja, nog wat:
Voor mij is het natuurlijk redelijk normaal wat ik hier zie en doe. Daarom maak ik lang niet van alles foto's, video's en verslagen. Als je links op foto's, video's of reisverslagen drukt (net boven mijn profiel foto), dan kun je ook nog dingen van voorgaande jaren zien. Als je nog verder terug wilt kijken kun je links bovenaan in de rode balk zelfs nog een andere "reis" kiezen door op het peiltje achter "meervanmarco" te klikken. Voor zover de cursus over deze website. Groet Ko