vakantie/vrijwilligerswerk

En toen wilde ik dit nog even kwijt:

zaterdag 30-1
Terwijl ik het vorige verslag op de reis heb gezet, in hetzelfde kantoortje even snel een bootreis geboekt naar Chau Doc.
Helemaal naar Can Tho kan helaas niet met de boot (volgens hun). Ik ga hier morgenochtend al weer weg. Ben niet veel kwijt in Phnom Penh.

zondag 31-1 Phnom Penh - Chau Doc
Om 7.00u sta ik al bij het reisbureautje. Vanaf hier brengt een bestelbusje me naar Neak Lung om daar op de boot te gaan.
In het busje kom ik aan de praat met Marije uit Alkmaar. Na 2 uur komen we aan bij de boot. We hebben de boot voor onszelf met + een Cambodjaanse + de kapitein en zijn vrouw. Leuk houten overdekt bootje, wat hebben zij een relaxed werk zeg! Het is een mooie tocht over de Mekong met vele drijvende huizen. Net voor de grens met Vietnam worden er wat dingen van het dak van de boot geladen. Ook een langwerpige kist met 6 planken.... Gevuld?! Bij de grens met Vietnam moeten we er eerst aan de Cambodjaanse kant uit. Leuk kantoortje waar we weer vele stempels etc krijgen. Dan naar de Vietnamese kant. We moeten met bagage en al van de boot af. Ons paspoort wordt ingenomen en deze krijgen we een half uur later pas terug. Vervolgens moeten we een andere boot in. Nu zijn we dus in Vietnam. In het begin van de tocht redelijk wat industrie (zand wordt hier in boten geladen) en later veel armoedige huizen aan de kant en 3 keer langs een drijvend dorp. Bij Chau Doc zijn deze toch het indrukwekkendste vanaf de boot nemen we 2 fietsen met een karretje erachter (typisch voor Chau Doc) naar het Number 6 guesthouse. Niet overdreven mooi/netjes, maar het is maar voor 1 nachtje. Vervolgens met Marije de stad in gegaan. Op een gegeven moment begin ik toch wat dingen van dit stadje te herkennen (van 2 jaar geleden). We doen wat navraag over onze reizen (zijn naar Saigon, ome Ko naar Can Tho). Er blijkt inderdaad echt helemaal nergens een boot te vinden die naar Can Tho gaat. Dan gaan we nog snel met twee brommers naar Sam Mountain kijken. Vanuit hier is er een mooi uitzicht over (de groene rijstvelden van) Vietnam en Cambodja. Terug in de stad bestellen we snel buskaartjes bij een aardig ouder koppel met een boekenwinkeltje en daarna nog wat gegeten.

maandag 01-02 Chau Doc - Can Tho
Om 8.00u bij het kantoortje waar de kaartjes zijn gekocht. Eerst gaat Marije weg en later word ik opgepikt en ga ik naar het busstation. Zit in een lux busje met maar 5 man, maar het is wel een hele wilde slechte chauffeur. Een uurtje later wordt de bus wel helemaal volgeladen en kom ik voor de zoveelste keer in gesprek met een student. Het viel niet mee om met hem aan de praat te blijven, want zijn Engels was erg slecht. Word redelijk misselijk van die chauffeur, maar gelukkig zijn we redelijk snel in Can Tho. Er is veel veranderd! De lange weg naar Disability School (was een zandweg) is helemaal verhard en er zijn veel meer gebouwen en huizen bijgekomen. Vanaf busstation met brommer naar Hien Guesthouse 2. Erg netjes, maar wel erg veel trappen omhoog. Ik zeg dat ik een dag of 3/4 wil blijven. Ze nemen m'n paspoort in en ik krijg het pas terug als ik nu alles betaal. NEE. Ik ben bereid 1 dag vooruit te betalen en meer niet. Ik wil NU m'n paspoort terug en anders neem ik wel een ander guesthouse. Ok. Dan ga ik bij Nambo wat eten. Aan het water is het veel drukker dan 2 jaar geleden en ook zijn er vele kraampjes in het midden van de weg. Dit laatste blijkt ivm het Tet(nieuwjaars)feest te zijn. Ik sms Phuong (begeleider 2 jaar geleden) dat ik er ben en 2 minuten later belt hij al. Vanavond ff samen eten. Na Nambo ook nog even bij m'n ander vast restaurant aan het water een bakkie gedaan. Dan besluit ik om even bij het klooster/ mr Da te gaan kijken. Leuk/raar om daar weer rond te lopen. Ik kijk naar binnen en ja hoor, daar zit ie (te schaken). Hij herkent me meteen en we drinken samen wat. Daarna nog wat in de tempel gekeken en wat foto's gemaakt. Net als ik weg wil gaan, komt mijn favorite/fanatiekste student aangereden. Met hem ook nog wat gepraat en ik beloof hem dat ik deze week nog een keertje wat langer langs kom. Dan haalt Phuong me bij het guesthouse op om te gaan eten. Een grote tent met alleen maar Vietnamezen. Goed gesprek met hem gehad over van alles, maar natuurlijk vooral over het vrijwilligerswerk. Ook hebben we het nog even over een gehandicapte Vietnamees waarvan ik de studie sponsorDE.... We spreken af om woensdag naar Disability school te gaan. School/tehuis voor dove kinderen. Hij heeft hier geen vrijwilligers meer, want dat wil de directrice niet. Verder vertelt hij dat hij de laatste 2 jaar veel vrijwilligers heeft gehad en er ook al zijn teruggekomen. Positief! Op het einde van de avond brengt hij met naar huis. Drukke dag met veel indrukken!

dinsdag 02-02 Can Tho
Eerst ff op m'n gemakkie bij Nambo eten. Mooi zicht op "waar het pondje aan komt" en waar iederen, die eraf komt, wordt opgewacht door de vele motorrijders. Daarna ga ik "tet-pakketten" (te vergelijken met kerstpakketten) kopen voor de mensen van Nhip Cau (lichamelijk gehandicapten). Bestel ze en zeg dat ik ze om 13.00u op kom halen. Dit allemaal met handen en voeten, een mobieltje en natuurlijk een portemonnee. Om 13.00u met de taxi naar het kraampje met de pakketten en naar Nhip Cau. Ik herken de weg wel, maar deze is toch ook veel veranderd. Bij Nhip Cau alle pakketten uit de auto en de chauffeur verrekt om ze mee te dragen (ook niet voor een fooi). Nadat ik de fooi heb teruggevraagd ga ik naar Nhip Cau. De leidster komt al aangelopen en ook zij weet meteen mijn naam. Dan gaan we naar de werkplaats. Het stelletje waarvan ik toendertijd sleutelhanger heb gekregen is er ook! Ik schatte ze toen een jaar of 18/19. Hun Engels is nu wat beter en hij weet te vertellen dat hij 28 is.... (de volgende dag hoor ik van mrs Nga (directrice Nhip Cau en voorzitster van diverse organisaties voor gehandicapten) dat ze gaan trouwen!). Dan zeg ik dat ze allemaal een pakket krijgen en ga ze halen. Ze komen allemaal naar voren naar het kantoortje en hier maken we een foto. De medicijnman woont wat verderop en deze wordt gebeld. Bij hem werkte ik vroeger ook. Na een half uurtje komt hij. Hij herkent me NIET. Wel eerlijk dat hij dat gewoon zegt. Nog steeds een erg grappig manntje. Inmiddels heeft hij vele (150?) vrijwilligers gehad. Wel neemt hij me mee naar zijn praktijk waar we met de hulp van een vrouwtje met elkaar kunnen communiceren. Dan ga ik te voet naar huis, daarna toch een motor, want het is wel erg ver. In de stad ga ik bij kleine winkeltjes spulletjes kopen voor de dove kinderen morgen. Koop oa tandenpasta, -borstel, schriften, pennen, potloden, linealen, ballen, ballonnen, snoep etc. Verder nog 2 pakketten voor mrs Nga morgen en haar assistent (waarmee ik visitekaartjes heb gemaakt). Om 21.00u ben ik met alles klaar en erg moe. Ga snel wat eten bij Mekong. Het is ontzettend druk in de stad. Dit komt ook door het aanstaande Tet-feest. Dan snel naar bed. Morgen om 08.00u bij mrs Nga zijn.

Woensdag 03-02 Can Tho
Met motorbike om 8.00u naar mrs Nga. Herken het huis redelijk snel. Wel is er een kantoortje bijgebouwd. Eerst zie ik haar vader (die me weleens Vietnamees heeft onderwezen), vervolgens haar man en hij brengt me naar mrs Nga.
Geef haar het pakket en hiermee is ze erg blij. Ze vertelt me van alles over waar ze mee bezig is Nhip Cau, allerlei organisaties voor gehandicapten en 3 kinderen waarover zij zich ontfermt. Ook is ze geinteresserd in (mijn werk in) Cambodja. Het grote probleem van Nhip Cau is dat ze geen land kunnen kopen. Het geld hebben ze wel, alleen kunnen ze geen grond vinden.
In de tussentijd komt haar assistent aan en hij is erg blij met zijn pakket. Hij vraagt wel 3 ker of het echt voor hem is. Verder wil mrs Nga voor Tet voedsel aan de armen geven. (ja de gehandicapten helpen hier de armen). Ook heb ik het met haar over de student die ik sponsorDE. Ik bied aan wat geld te willen doneren voor het voedsel voor de armen en ga even op en neer naar de stad. 's Middags weer een eindje bij mrs Nga gezeten en daarna naar de pagoda. Zie hier weer een andere oudstudent, mr Da en na een tijdje komt ook "mijn" student. Het Engels van mr Da en de student (Kim Vu) is trouwens veel beter geworden! Een paar uur hier rondgehangen en dan snel naar huis, want ik moet de pakketten voor de dove kinderen nog maken. Dit duurt allemaal wat langer en als Phuong langskomt, zet ik hem ook maar meteen aan het werk. Dan met taxi naar de dove kinderen. Moet een keer of 14 slikken als ik de kids weer zie. Ze zijn er bijna allemaal nog en wat zijn ze gegroeid! Allemaal herkennen ze me en willen ze me aanraken. Ik krijg vele klopjes en een meisje dat toen een jaar of vier was, laat me maar niet los. Ik geef hun de pakketjes en ze zijn ontzettend blij. De directrice ziet hoe de kinderen op me reageren en gaat heel serieus heroverwegen om misschien toch vrijwilligers toe te laten. Zij is een beetje TE beschermend voor de kinderen. Ik neem afscheid en slik een keer of 26. Later met Phuong weer bij een Vietnamese tent gegeten.

Donderdag 04-02. Can Tho
De planning was om vandaag naar Saigon te gaan. Ik heb deze week echter wat te veel eten/drankjes aangenomen. Ik word dus weer even opgehouden door darmklachten. Veel op mijn kamer geweest vandaag en nu wat op de site gezet.......

Planning: Can Tho - Saigon -Bangkok (met misschien nog ergens een stop?)

En vanaf nu ga ik echt een hele lamme vakantie houden. Dwz: hotelleke/bierke/voetbal/cafeetje/restaurantje/zwembad/fietsen etc. Ik weet ook niet of daar nog een verslagje van komt.
EN ik heb afgesproken met mijn nichtje Mariska om dinsdag in Bangkok wat te gaan drinken!!! Lijkt me errug leuk.

groet Ko