week 4 Siem Reap

Week 4 Siem Reap

Maandag. Ben om 8 uur op school voor voetbalklasje. Welkom in Cambodja; de eerste sportklas gaat niet door. Wel hoor ik vanuit een lokaaltje m’n naam allemaal roepen. Dit zijn de allerkleinsten die ik normaal ’s middags had. Er zijn wat roosters omgedraaid. Jammer.
Ik ga het lesmateriaal in de kisten stoppen (die we zondag hadden gekocht). Dan is er een overleg met de (assistent)leraren. Glen en ik worden voor de komende weken ook weer ingedeeld. Vervolgens komen er 5 meiden uit Australie. Zij gaan de leraren leren les te geven. Dit kan absoluut geen kwaad!, mare om dit nu met 5en te doen? ’s Middags kan ik snel een half uurtje voetbalklas doen en dan heb ik een nieuw kleuterklasje. Toch weer ff wennen aan nieuwe kids. Groep 2 is voor een groot stuk hetzelfde en groep 3 wordt ook opnieuw ingedeeld. Dit is allemaal obv de testen. Het opnieuw indelen blijft maar duren bij groep 3, dus ik besluit samen met Pien in het dorpje en bijbehorende markt te gaan kijken. We komen redelijk wat bekenden tegen en nogal wat vliegen + een koeiekop en een platgeslagen varkenskop. Op dinsdag vertrek ik om 7u op de fiets. Om half 8 heb ik het voetbalklasje. Laat ze eerst heel veel lopen en intervallen, want hun conditie is zeer slecht. Het veld waar ze volgende week hun eerste wedstrijd moeten spelen, is echter zeer groot. Slechte conditie is dus geen optie!! Na het lopen laten we ze een partijtje spelen. De sportleraar en ik schrijven op wie de besten zijn. Na 15 keer uitleggen, snappen ze uiteindelijk ook dat ze niet achterin moeten blijven hangen met hun handen over elkaar, maar door moeten schuiven. Hierna heb ik weer een (voor mij) nieuwe Engels klasje. Dit doe ik met een (voor mij) nieuwe assistent leraar. Hij is echter wel heel goed. Eigenlijk veel beter dan de officiele leraar waar ik mee werk. Hierna zijn er 3 uur geen lessen en kan ik niet veel doen. De Australische meiden zijn er inmiddels ook en ik hoor wat ze allemaal willen doen. Op zich wel goed, mare ze slaan een beetje door. Ze willen ook dat de khmerleraren Engels spreken tegen de kinderen EN DAT IS NIET GOED, want dat is gewoon slecht Engels. Om 12u komt Pien hevig zweten op de fiets aan. Complimenten voor Pien!! Ze is toch een keer op de fiets gekomen. Vandaag was haar laatste kans. De middag begin ik weer met een voetbalklasje voor een half uur. Dan snel naar de allerkleinsten. Dit klasje moet ik vandaag alleen doen, want Pien legt ondertussen aan alle (assistent)leraren een door haar ontwikkelde methode uit om basisengels te onderwijzen. De groepen erna weer wel gewoon met khmerleraren erbij. ’s Avonds gegeten bij Madam’s Butterfly. Een iets sjiekere tent, net iets uit het centrum. Dit is de laatste keer met Pien erbij. Woensdagochtend heb ik weer om 07.30u de voetbalklas. Laat de oudsten in een kring de bal STRAK overschieten. Op het moment dat ze schieten, moeten ze de naam van de volgende waar naar toe geschoten moet worden al roepen. Zo leren ze vooruit te kijken, elkaars naam en te roepen op het veld. Hierna een uurtje les gegeven en even overleg gehad met de Australische meiden. Ik zeg hun dat de khmerleraren beter GEEN ENGELS kunnen spreken en hiermee zijn ze het toch wel eens. Vervolgens snel op de fiets naar huis. 3 uur pauze is wel erg lang om daar wat te blijven hangen. Zou door motorbike van school later worden opgepikt, mare dit was weer vergeten. Welkom in Cambodja. Snel zelf motorbike geregeld en met deze met spoed naar school. Klas met kleintjes is al lang begonnen, dus hier ga ik niet meer naar binnen. Chris (USA) is er ook weer en is wat met voetbalklas bezig. Ik overleg wat met hem over welk systeem we gaan spelen etc. Dan kijk ik beursaanvraag van Keon (nieuwe assistent waar ik mee werk) na. Mooie opzet. SHCC betaalt zijn school, als hij minimaal 10 uur per week les geeft op SHCC. Daarna Groep 2 en 3 wel gewoon lesgegeven. Hierna met 3-en op de scooter naar huis. Reden: So (onderdirecteur) gaat morgen naar Phnom Penh voor visum Australie. Als verrassing neemt hij 1 van de assistentleraren (“de muppet”) mee. Nog even langs Baca Villa om houdoe tegen Pien te zeggen en een tas op te halen met spullen voor haar assistentleraar. Op donderdag is er een feestdag in Cambodja. 7 januari = victory day. Overwinning over de Khmer Rouge. Er is niet echt school, maar wel een sportklas en we gaan met heel de school het dorp schoonmaken. Sportklas stelt niet veel voor. We doen een rondootje. Ik schrik een beetje van m’n eigen fanatisme, dus dit is de laatste keer dat ik hier echt voetbal. Dan is er een vergadering met alle leraren. Er worden 3 groepen gemaakt en een plattegrond van de stad. De kinderen moeten volgens de 3 groepen in de klassen en vervolgens gebeurt er een tijd niets. De ene leraar wil het zus, de ander zo etc. Ze willen dingen altijd heel strak organiseren, maar dat wil nog niet erg lukken. Dan gaan we toch maar het dorp in en wordt al het plastic opgeruimd. Niet meer normaal hoeveel troep hier op straat ligt. Ze maken een puinhoop van hun land! Leuk om te zien hoe de kids alles opruimen, hopelijk gaan ze nu wat bij het milieu stilstaan. 1 nadeel: platic wordt hier niet opgehaald of zo, dus de brand werd erin gezet. Ik weet niet eens wat het slechtste is: laten liggen of verbranden. Maar ja, een begin is gemaakt. Wel moet ik nog snel een brandje met zand blussen, dat ze ontzettend lomp in de buurt van bosjes en een huis hadden gemaakt. Dan ga ik zeep op het marktje kopen en laat de kids vervolgens zien hoe ze hun handen met zeep moeten wassen. Nog een beetje blijven hangen en in het begin van de middag naar huis. Op het einde van de middag ga ik met Anja naar haar project. Wat een mooie weg erheen! Weer die houten huisjes, mooie velden, palmbomen en een berg op de achtergrond. Eerst gaan we langs Valla (25). Hij regelt het vrijwilligerswerk in die regio. Hij was altijd monnik, maar sinds 2 weken niet meer. Leuk complex waar hij met (oude) monniken woont. Dan rijden we naar dorpje waar Anja fruit koopt voor arm gezin. Het gezin is er erg blij mee. Er staat bij hun sinds kort een waterpomp gesponsord door Anja/PURE!. Vervolgens rijden we met de tuctuc door naar het schooltje. We moeten er ook nog een stuk naar toe lopen en komen langs wat huisjes en zwaaiende mensen.
Ook zien we steeds meer kids. Het schooltje is een open bamboe schooltje. Voor ik het weet, ben ik al met de kids aan het volleyen. Ook ontmoet ik nog Pat de khmerteacher, een goeie vrolijke jonge gast. Dan naar de playground. Anja speelt met de meiden en ik met de jongens. Iets verderop ligt een mooie oude tempel (hoort bij het Angkor complex). We lopen een beetje in die richting en voor we het weten, rennen al die kids erheen. We worden meteen bedolven onder de bloemen en de kids rennen en zingen door de tempel. Dan terug naar school Hier zingen ze nog wat en dan de volgende groep. Deze krijgt een half uurtje les. Het schooltje is naast het huis van een gezin (ouders Pat) en die komen ook allemaal even kijken. Nichte van Pat van 3 is er ook heel de tijd in de klassen gewoon bij. Pat staat heel de tijd maar met Valla te bellen. Beiden zijn uitgenodigd om in Siem Reap te komen eten&drinken. Pat durft niet alleen, maar gaat alleen als Valla ook gaat en die krijgt hij nou net niet te pakken. Na les langs een zeer donker padje naar de tuctuc. ’s Avonds ontmoeten we Valla en Pat. Wat glunderden die mannen! Pat is nog nooit in Siem Reap geweest en Valla 1 keer in Pubstreet. Ze genieten van hun drankje en bellen snel een paar vrienden om te vertellen wat ze meemaken. Dan gaan we eten bij Vietnamees tentje. Valla heeft praat zat. Hij gaat vanavond dansen etc en zit de bediende wat te plagen. Wat een lachje heeft die Valla! Na het eten nemen we ze mee naar de Pubstreet. Uitkijken met oversteken Pat! Hij staat midden op straat met open mond rond te kijken. In pubstreet is het best druk en heeft Valla niet veel praat meer en legt z’n hand op de schouder van Pat. Bij Temple Bar willen ze naar binnen gaan. Ze weten niet wat ze meemaken (er staan wat hoertjes) en weten niet hoe snel ze weer naar buiten moeten. De volgende dag hoor ik van Anja dat ze ’s nachts bijna niet geslapen hebben en het fantastisch vonden. Vrijdagochtend ben ik vrij. Chris doet de ochtendvoetbaltrainig voor me. ’s Middags geef ik 1e uur les met mijn standaard tuctucdriver. Met alle groepen gewoon wat spelletjes gedaan, het is tenslotte vrijdag. . ’s Avonds is er met het eten weer een nieuwe vrijwilligster bij: Sylvia. Ik ken haar nog van de voorlichtingsdag. Daarna nog wat blijven drinken in de stad. Het was Anja’s laatste werkdag............
Zaterdag rond een uur of 4 ontbijtje op. Einde middag met So afgesproken. Ik dacht om gewoon wat te drinken, maar hij wil wat met de motor gaan rijden. Dan komen we bij een soort van kermis aan. Ook zijn er vele eet- en drinkkraampjes. Vele Cambodjanen en geen toeristen. Op de grond liggen matten waarop je kunt zitten. Hij wilde me hiermee verrassen. Ik ben de eerste vrijwilliger die hij hier mee naar toe neemt. We drinken en eten wat en hebben goed (serieus) gesprek. ’s Avonds eten bij de Cambodjaan. Bij Baca Villa ontmoeten we weer een nieuwe vrijwillister: Tamara. Na het eten meteen naar huis en vandaag GEEN afzakkertje meer.............