Touwtrekken IN Cambodja en voedsel voor de armen

Nadat iedereen zijn carnaval waarschijnlijk mentaal en fystiek wel heeft verwerkt, bij deze nog een verslag van de laatste 2 weken. Dinsdag 1 maart is de eerste dag dat de school open is!! Erg spannend natuurlijk. Snel met een motobike naar school en hier barst het al van de kinderen (en fietsen)! Fantastisch om al die blije koppies te zien. Vandaag worden alle klassen opnieuw ingedeeld (en hiervoor wordt de rest van de week ook gebruikt), want dat was dus nogal een chaos. Erg mooi is het ook om te zien hoe netjes alle (student)leraren zich hebben aangekleed. Einde ochtend zit ik bij een overleg tussen de staf en de (student)leraren. So leidt de vergadering op een duidelijke manier (in het Engels). Gesprekspunten zijn oa dat dit een hele grote kans is voor zowel de studentleraren als de kinderen om aan hun toekomst te werken en dit dus iedere keer duidelijk moet worden gemaakt. Verder moet vanaf nu het vuil altijd opgeruimd worden (en dit is niet echt gebruikelijk in Cambodja. normaal laten ze alles gewoon vallen). In de klas moet zoveel mogelijk Engels worden gepraat. Handen wassen voor de les (met zeep gesponsord door mijn neefjes Thijs en Bart!!!) etc etc. 's Middags komt de leraar Hul (die vorig jaar mijn studentleraar was) ook nog en doet met de kinderen een spelletje stand-up/sit-down. Leuk want dit had ik hem vorig jaar geleerd. Als ik op het einde van de middag weg ga zijn er maar 547 kinderen geweest. Wat ouderen moeten nog komen/inschrijvingen zijn dubbel gegaan/kinderen wisten het niet/kinderen mochten niet???? Later in de week worden het er trouwens 704. Ook mooi om te zien is het dat de winkel van de nicht voor de school groter en groter wordt. 's Avonds gegeten bij een tentje waar ik met de ober af en toe zijn Engels wat oefen. Op woensdagochtend op school met een paar man gebrainstormd over de schoolregels. Later zullen we die van het Pure! Dreamcenter er ook nog even naast leggen. 's Middags ga ik naar SHCC (schooltje van vorig jaar). Om misverstanden te voorkomen, heb ik van deze school GEEN foto’s toegevoegd. Hier is een gebouw bijgekomen, verbouwen ze wat meer producten, hebben ze wat meer dieren en zelfs een paar vijvers. Zie wat (student)leraren en deze herkennen me. De meeste weten zelfs nog dat ik Marco ben. (toch knap want op deze school komen veel vrijwilligers). Ook herken ik wat kinderen. De moeder van de directeur herkent me ook en moet ook even mee naar hun huis waar haar man me ook meteen "stevig vastpakt". Krijg een rondleiding over de school en daarna word ik naar drie locaties gebracht waar ze nu ook les geven (1 in een loods, 1 "echt" schooltje en 1 in een tempel) . Ontzettend mooie tochten erheen. Later laat die leraar ook nog zijn gezin en zijn huis aan me zien. Terug op school loop ik nog ff wat rond en zie dan leerlingen uit mijn favoriete klasje van vorig jaar! Mooiste zin was: What's your name Marco? Op het einde van de middag lang gesprek met Sambath (directeur) gehad oa over zijn plannen, de organisatiestructuur en dat niet iedereen hem begrijpt.... Hij vraagt wat ik hier doe en vertel dat ik hier ben voor de school van So en Rachel. Hij reageert (oprecht?) belangstellend. 's Avonds met heel de groep van Pure! gegeten/gedronken vanwege afscheid van Joke. Vantevoren heb ik van Joke nog een hele mooie donatie voor de school gehad van haar en haar team in Nederland. Bedankt! Op donderdag is het dan zover: TOUWTREKKEN IN CAMBODJA!!!!! De kinderen vinden het ontzettend leuk om te doen en zijn gigantisch fanatiek. Er wordt trouwens geen touwgetrokken, maar liaangetrokken. Na afloop krijgen ze allemaal een snoepje en zeggen heel netjes "thank you". Tijdens de lunch aan drie heel geinige ventjes samen met Den wat Nederlands geleerd. Er komen steeds meer kinderen bij en op een gegeven moment zeggen ze Marrrrrrrrrrrrrrrrrco ipv Maccooi. Hierna afscheid van Wendy (moeder Rachel) genomen, zij gaat weer terug naar Australie. Einde middag overleg met Lena van Pure! en hierna (mijn laatste) vrijwilligersoverleg. Op vrijdagochtend met Ineke (van Pure!) naar school om de school trots te laten zien. 's Middags ben ik gaan kijken bij het Pure! Dreamcenter. Ook hiervan heb ik om misverstanden te voorkomen GEEN foto’s toegevoegd. Mooi complex van Pure! waar 30 arme kinderen een kans krijgen om onderwijs te volgen. Ook hebben een paar Cambodjanen hier een vaste baan en 1 stelletje woont er zelfs. Einde middag zo'n beetje de laatste administratie van de bouw van de school gedaan. 's Avonds met een clubje gaan eten en natuurlijk drinken, want jawel er is weer een afscheid. Hiervoor zelf ook al afscheid moeten nemen, want een paar collega's gaan een lang weekend weg en daarna is ome Ko ook weg. Bij terugkomst op hotelkamer met pijn in mijn hart nog even met mijn beste Carnavalsmaat gebeld om me toch officieel af te melden en hem een hele goeie carnaval te wensen. Op zaterdagochend met So en Rachel nog wat spullen voor de school aangekocht zoals oa bureau's, stoelen, extra accu, extra verlichting, ehbo spullen etc. Ook vertel ik So dat ik bang ben dat Den (leraar) een beetje de verkeerde kant op gaat. Hij is best veel te vinden in pubstreet en drinkt daar geen cola..... Een erg goeie gast, maar lijkt gemakkelijk te beinvloeden door (westerse) mensen. 's Middags (eind)overleg met So, Rachel, Kang, Den en Sarah (vrijwilligster die veel voor de school doet). So begint het overleg meteen met een opmerking richting Den over zijn drinken en dat we hem zorgen maken over hem. Verder moet iedereen er bij stil staan dat je als leraar een voorbeeldfunctie hebt en je als school heel snel een slechte naam kunt hebben. Dit deed So echt goed. Later nog over van alles gepraat oa over de toekomst van de organisatie Stepping Stones, de school First Steps, studie en fondsen voor de studie van de leraren. Na de vergadering de administratie afgewerkt en dan valt alle stroom uit.... Ondertussen brengt Den me even naar het guesthouse. Ik zeg hem dat we echt het beste met hem voor hebben en dat we er gewoon op tijd bij wilden zijn. Hij bedankt me hiervoor erg vaak en zegt dat hij nu echt anders gaat leven. Twee uur later werkt de stroom weer en gaan we eten. Ik tracteer heel de groep + Hul + Sopheat. Laatste twee gaan we proberen volgend jaar een studie te geven op een universiteit en zij hebben al heel veel voor de school gedaan. Na het eten gaan we nog wat drinken. Den gaat niet mee. Hij is moe zegt hij..... Sneu. Op zondag is Ko weer niet zo lekker. Wederom maag. Nu niet langs de gebruikelijk kant, maar langs de andere. En dit was echt niet door die paar bierkes! Mijn gezondheid heeft me hier echt in de steek gelaten. Eind middag toch maar even van de kamer. Pas bij de zoveelste brillenzaak kunnen ze mijn bril maken, want die had zijn rek en strekoefeningen niet overleefd. Later een hele goeie soep op waar ik echt van opkikker en nog even live met de boskapel in de optocht gebeld. Op maandag is de eerste echte Lesdag op school! Expres maar niet te vroeg gegaan, want iedereen was erg nerveus en als ik dan ook nog rondloop, wordt dat alleen maar erger. Het kantoor is nu ook netjes ingedeeld en een paar kinderen vinden de bureaustoelen geweldig.... Heb ze maar ff lekker laten spelen hoor. Einde ochtend afscheid genomen van studentleraren die er 's middags niet zijn. "Wanneer kom je weer terug???" Ooit Carol Beer (little Britain) gezien? Twee schouders omhoog was/is de enige reactie die ik hierop kon/kan geven. Tijdens de lunch die geinige ventjes nog even wat Nederlandse les gegeven. Begin middag loop ik voor de laatste maal nog langs de klassen. Als ik wil gaan, roept So alle kinderen die op dat moment geen les hebben bij elkaar. Ze zeggen allemaal bedankt Marrrrrrrrrco. Erg speciaal. Ook legt hij ze uit over waar het geld voor de bouw van de school vandaan is gekomen. Touwtrekken, donaties en de stichting Homico. Ze stonden met open mond te luisteren. Dan komt in een keer een hele klas naar buiten rennen (de klas van Den). Ze raken me aan en zeggen: "hoe gaat het"? Erg mooi. Afscheid van de kids en (student)leraren genomen. Hierna van de nicht van So en haar twee leuke kinderen. Op de weg terug moeten we achter een zatlap blijven hangen. In de buurt is een bruiloft en meneer heeft met zijn motobike heel de weg nodig. Einde middag eindgesprek met Lena van Pure! en hier afscheid van haar en Ineke genomen. 's Avonds nemen So, Rachel, Kang, Den, Hul en Sopheat mij deze keer mee uit eten. Een soort van kermisje langs een grote weg waar het barst van de Cambodjanen die wat zitten te eten en bieren. Ik krijg een mooie bedankbrief, een sjaal en een mooi beeld van Angkor Thom, waar ik op weg naar school iedere dag langskwam. Later van iedereen afscheid genomen.

De tweede week van dit verslag gaat over mijn andere "project". In het afgelegen noordoosten van Cambodja ken ik sinds vorig jaar een jongen (Rak) die nu een klein reisbureautje heeft. Ik heb wat in zijn bedrijfje geinvesteerd en ken zijn gezin ook. Vorig jaar heb ik samen met hem voedsel naar arme gezinnen gebracht en dat ga ik nu ook doen.
Dinsdag 8-3 nadat ik bij het vriendelijke buurvrouwtje heb ontbeten en mijn was heb opgehaald vertrek ik naar Kampong Cham. Een leuk plaatsje aan de Mekong rivier. Dit is een mooie tussenstop voor de reis naar het noordoosten. Ik ben de enige blanke in de bus en heb goeie reis. Snel bij hotel ingecheckt en wat langs het water gelopen. Hier zijn ze gegroepeerd weer dansoefeningen aan het doen. Erg grappig om te zien vanuit de brug. Hapje gegeten en op tijd naar bed. Op woensdag ontbijt snel besteld en zeg dat ik tussendoor ff moet internetten. Na het internetten ontbijt nogmaals besteld... Aangekomen bij het hotel is mijn pick-up er al. Een half uur te vroeg? Bij het busstation blijk ik een hele andere bus te hebben dan ik had besteld. Deze bus rijdt ook net weg. Met de tuctuc erachteraan en in de tussentijd bel ik naar de man bij wie ik het had besteld. Stuk verderop stopt de bus en ik stap voorlopig NIET in. Dan rijdt de bus weer verder en de tuctuc er weer achteraan. Uiteindelijk stap ik na nog wat gebel toch maar in en kom in hele slechte oude bus terecht Waar normaal roosters voor airco zitten, zit bij mij een groot gat. Hier stop ik maar een gordijn in. De reis is erg lang en op het einde langs erg slechte weg. De bus stopt ook erg vaak om extra mensen en spullen in te laden. Het gangpad zit vol met mensen op plastic stoeltjes. Stiekem is de reis trouwens wel heel mooi. Iets minder mooi is dat vele stukken bos in brand staan. Na navraag kom ik erachter dat mensen dit doen om dat land te kunnen bewerken. Dit is overigens wel bijzonder illegaal. Na 9,5uur bussen kom ik aan in Ban Lung. Telefoon werkt niet, dus maar ff naar zaakje om te vragen of ik ff mag bellen met Rak (mijn maat). Als ik wil betalen, zegt de man: "welcome to cambodia friend. it's free". Na de lange chagrijnige reis, mag ik de Cambodjanen nu meteen weer wel. Rak haalt me op en nadat ik bij een hotel heb ingecheckt eet ik 's avonds wat met hem en zijn zakenpartner Den (een andere dan van de school) in hun kantoortje/restaurantje. Leuk plekje. Ik vertel over de school en zij over hun bedrijfje (B.E.A.T). Op het einde maken we een planning voor morgen, dan gaan we eerst naar de markt om inkopen te doen en vervolgens brengen we dit voedsel naar de arme mensen. Op donderdag ga ik na het ontbijt met Rak en Den ff snel pinnen. Tenminste dit was de bedoeling. Eerst werkt het helemaal niet en dan wordt het geld dat eruitkomt ineens weer ingeslikt. Even naar binnen en hier wat formulieren ingevuld. Dan toch weer terug naar de pin, want ik MOET toch geld hebben. Na deze valse start naar de markt. Hier kopen we oa rijst, noodles, vissaus, soyasaus, zout, suiker, snoep en knoflook voor de armen mensen. Door een volgeladen motobike laten we dit vervolgens in een paar keer naar het kantoortje brengen. Hier wordt alles over 23 pakketjes verdeeld en in de tussentijd even met het bedrijf van mijn creditcard gebeld. Hierna lunch bij Rak, Nakiri (zijn vrouw) en Hoi (zoontje) in hun "appartement". Dit is een klein heel warm schuurtje met een bed en klein aanrechtje. Na de lunch koop ik een ventilator voor hun. Hierna gaan we naar de arme mensen. De weg erheen is langs gigantisch krakkemikkerige hutjes. Aangekomen in het dorp zie ik de dorpsleider. Hij herkent me en ik hem. We geven elkaar een hele stevige handdruk. Ik krijg een officiele brief te zien waarin Rak heeft gevraagd de armste gezinnen te selecteren en ik krijg het overzicht van deze gezinnen te zien. Rak is voordat ik er was al drie keer naar het dorp geweest. Een gezin moet je zien als opa, oma, kinderen en kleinkinderen. Na een uurtje wachten (niet iedereen wist dat ik deze middag kwam en communicatie gaat hier heel moeilijk) gaan we naar een gezamenlijk houten gebouw. Hier zie ik mensen die ik nog ken van vorig jaar en mijn ogen zijn echt meteen nat. Rak en hierna de dorpsleider leggen de mensen uit dat ik weer terugben en dat dit een gift van mijn ouders is. Ik wens hen alles goeds en zeg (net als vorig jaar) dat ik absoluut niet in hun cultuur of zo in wil breken. Dan ga ik de pakketten uitdelen. De mensen waren zo dankbaar. Sommige bleven buigen en mijn hand schudden. Erg emotioneel. Later zie ik hoe ze met GEVULDE manden naar huis lopen (ook als we een stuk verder met de auto rijden). Dan ga ik even naar mijn hotel. Even tijd voor mezelf nodig. 's Avonds in het kantoortje gegeten met Rak en zijn gezin + Den en zijn gezin. De dames hebben gekookt. Ga redelijk op tijd naar huis. De kinderen lopen te slapen (ze willen/moeten er bij zijn) en moeten er morgen om 6u uit om naar school te gaan. Op vrijdag ga ik van Ban-Lung terug naar Kampong Cham. Rak brengt me om 6u naar de bus en Den zie ik hier ook nog even. Bus is wat luxer, maar het ganpad wordt weer helemaal gevuld. Deze keer redelijk wat toeristen in de bus en een gigantisch irritante Duitser. Vanaf nu ga ik dus steeds meer tussen de toeristen komen en wat luxer leven. De reis is weer lang en ontzettend slecht, mare gezien de reactie van de arme mensen gisteren, kan ik hier redelijk gemakkelijk overheenstappen. Aangekomen in Kampong Cham ga ik eerst kijken bij een hotel met een zwembad. Iets te ver uit het centrum en niet langs de rivier. Jammer mare dan weet ik wel waar ik kan gaan zwemmen. Hierna ingecheckt bij het Mekong hotel aan de rivier. Ik neem pas de 3e kamer. Mieren/een deur die niet dicht kan/kamer met heel de dag zon lijken mij niet zo fijn. 's Avonds weer lekker wat aan de rivier rondgehangen en gegeten bij een tentje waar ze me nog kennen van vorig jaar. Vandaag (zaterdag) even alles bijwerken zoals deze site, de back-ups, het laatste van de bouw, wat bedankjes wegdoen, een postertje maken, transacties creditcard checken (en ja het geld is teruggeboekt!). Heb besloten hier maar wat langer te blijven hangen en niet meer naar het zuiden te gaan. Ben gewoon moe en blijf hier lekker een paar dagen hangen en niet teveel doen. Morgen Eindelijk vakantie dus! Op dinsdag of zo ga ik naar Phnom Penh en op woensdag vlieg ik vanaf daar naar................................huis. Enne de kans dat er nog een verslag komt van mijn laatste dagen hier is bijzonder klein. Nogmaals iedereen bedankt, die op wat voor manier dan ook, de bouw van de school te Kok Thnot Village heeft mogelijk gemaakt!!!

groet Ko